سردرگمی و استرس در روزهای پایانی

پاورپوینت اضطراب امتحان

با عرض سلام ، پیشنهاد می کنم مطالعه کنید. موفق باشید

سلام
طبق آماری که از کنکوری های امسال دارم اکثرا اعلام میکنند که سردرگم هستند و استرس دارند و نمی دونند در چه وضعیتی قرار دارند ضمنا امسال به نظر خودم درصدها پایین تر از سال گذشته خواهد بود چون احساس میکنم که افرادی که شدیدا در حال خواندن باشند خیلی کم هستند و یا نیستند.نظر شما چیه شما جزو کدام گروه هستید در کدام درس مشکل دارید فکر میکنید اون چیزی که انتظارش را داشتید برآورده شده؟

مهندس به نظر من اینکه میگید افراد درحال شدید خواندن کمن ،برعکسه . یکی از دلایلش همین نبودن بچه ها و اعلام نکردن وضعیتشونه من که فک میکنم رقابت شدیده

الان اونهایی که خیلی هم میخونند نتایج خوبی ندارند چند نفر از اونها در آزمون شرکت کردند و وضعیت خیلی خوبی نداشتند!

چنده میانگین درصدای بچه ها؟

ساعت 18 امروز در سایت میزارم همراه با درصدهای رتبه 3 کنکور سراسری که در آزمون شرکت کرده

همیشه آدمای جاه طلب به نفر چندم بودن فک میکنن...تو یه گفتگویه دوستانه...تو جمه دوستا...تو کلاس درس...تو دانشکده...تو دانشگاه....ابعاد سنجش رفته رفته گنده تر میشن و ما رفته رفته جایگاهمون تنزل پیدا میکنه....
برای برنده بودن باید همیشه برنده شد...تو یه گیم کامپیوتری....تو یه بازی گل کوچیک خیابونی....تو کنکور ....خیلی چیزایه کوچیکین.....ولی واسه به دس آوردنشون بازم لنگ میزنیم.....بین چار پنج هزار نفر که نود درصدشون سیاهی لشکرنو میمونه سیصد چارصد نفر ، که باید رتبت زیره دویست بشه ....همین...فقط همین....کسایی که از پسش برنمیان دارن اکسیژن هدر میکنن....
هیتلر پونزده شونزده ساله رو معلمش از کلاس بیرون میکنه و بهش میگه وقتتو تلف نکن ، تو هیچی نمیشی....هیتلر میره تو اتاق زیر شیروونیش میشینه و به این فک میکنه که چطور میتونه دنیا رو فتح کنه....خیلی جالبه یه پسر بچه که حتی معلمش قبولش نداره همچین فکری کنه و بلاخره این کارو انجام بده....
حالا ما هی تاپیک بزنیمو ،هی مشاوره بگیریمو، هی دور هم جم شیمو عقلامونو رو هم بذاریم که بینه چارصد پونصد نفر رتبمون زیر دویست بشه....

دوستای خوبم
به نظرم اصلا به سردرگمی و اینکه هیچی یادتون نمیاد فک نکنید..و از خودتون بپرسید آیا اونقدر که باید تلاش کردید یا نه..اگه فک میکنید به اندازه کافی تلاش کردید...نگران هیچی نباشید..به نظر برنامه ریزی برای آنچه اصولا تحت کنترل ما نیس کاره بیهوده و عبثیه..درس بخونید..هرچی میتونید بخونید..هرچی زیر دستتون میاد...از هیچی نگذرید...و به رتبه و کنکور و نتایج فک نکنید....چون ما در دنیای عدم قطعیت ها زندگی میکنیم...
و قلبا معتقدم همه چیز در راستای تلاش و پیگیری و پشتکار به دست میاد..
و فک میکنم باید به خودتون..رویاهاتون و اهدافتون فک کنید...اینطوری حتی اگه شکست هم بخورید..قدرتش و دارید از زمین بلند شید و دوباره سر پا بشید و حرکت کنید...
..برای همه کسانی که تلاش میکنن و هدف دارن آرزوی موفقیت میکنم

زندگی مسابقه نیست
زندگی یک سفر است
و تو آن مسافری باش
که در هر گامش
ترنم خوش لحظه ها جاری است
با دَم زدن در هوای گذشته
و نگرانی فرداهای نیامده
زندگی را مگذار که از لابلای انگشتانت فرو لغزد
و آسان هدر رود...
رویاهایت را فرو مگذار
که بی آنان زندگانی را امیدی نیست
و بی امید ، زندگانی را آهنگی نیست

ترجیح میدم اونچه که گاهی برای خودم هدایتگره رو باهاتون به اشتراک بذارم .....
راز پيروزي
كودكي ده ساله كه دست چپش در يك حادثه رانندگي از بازو قطع شده بود ، براي تعليم فنون رزمي جودو به يك استاد سپرده شد. پدر كودك اصرار داشت استاد از فرزندش يك قهرمان جودو بسازد استاد پذيرفت و به پدر كودك قول داد كه يك سال بعد مي تواند فرزندش را در مقام قهرماني كل باشگاه ها ببيند.


در طول شش ماه استاد فقط روي بدن سازي كودك كار كرد و در عرض اين شش ماه حتي يك فن جودو را به او تعليم نداد. بعد از 6 ماه خبررسيد كه يك ماه بعد مسابقات محلي در شهر برگزار مي شود.استاد به كودك ده ساله فقط يك فن آموزش داد و تا زمان برگزاري مسابقات فقط روی آن تك فن كار كرد.سر انجام مسابقات انجام شد و كودك توانست در ميان اعجاب همگان با آن تك فن همه حريفان خود را شكست دهد!
سه ماه بعد كودك توانست در مسابقات بين باشگاه ها نيز با استفاده از همان تك فن برنده شود و سال بعد نيز در مسابقات كشوري، آن كودك يك دست موفق شد تمام حريفان را زمين بزند و به عنوان قهرمان سراسري كشورانتخاب گردد. وقتي مسابقات به پايان رسيد، در راه بازگشت به منزل، كودك از استاد رازپيروزي اش را پرسيد. استاد گفت: "دليل پيروزي تو اين بود كه اولاً به همان يك فن به خوبي مسلط بودي، ثانياً تنها اميدت همان يك فن بود، و سوم اينكه راه شناخته شده مقابله با اين فن ، گرفتن دست چپ حريف بود كه تو چنين دست نداشتي!
ياد بگير كه در زندگي ، از نقاط ضعف خود به عنوان نقاط قوت خود استفاده كني.راز موفقيت در زندگي ، داشتن امكانات نيست ، بلكه استفاده از "بي امكاني" به عنوان نقطه قوت است

در سال 1968 مسابقات المپيك در شهر مكزيكوسيتي برگزار شد. مسابقه دوی ماراتن لحظات آخر را سپری می کند. نفر اول، یک دونده از اتیوپی، از خط پایان می گذرد. در همين حال دوندگان بعدی از راه می رسند و از خط پايان می گذرند. مراسم اهدای جوایز برگزار می شود و جمعيت هم آرام آرام استاديوم را ترك مي كنند اما بلند گوي استاديوم اعلام مي كند كه هنوز يك دونده ديگر باقي مانده و از خط پایان نگذشته است. چند هزار نفر در استادیوم باقی می مانند و انتظار رسيدن نفر آخر را مي كشند. مدتی بعد اعلام می شود که او دونده‌ای از تانزانیا به نام جان استفن آکواری است که در اوایل مسابقه افتاده است و زانویش آسیب دیده است.


ساعت 45: 6 عصر است و بیش از یک ساعت از زمان عبور نفر اول از خط پایان می گذرد. دونده ای تنها، لنگ لنگان با پای زخمی و بانداژ شده وارد استادیوم می شود. با ورود او به استاديوم، جمعيت حاضر از جا بر مي خيزند و با کف زدن و با صدایی بلند او را تشویق می کنند انگار که او برنده مسابقه است! او از خط پایان می گذرد. خبرنگاري به او نزدیک می شود و از او می پرسد: «چرا با این درد و جراحت و در شرایطی که نفر آخر بوديد و شانسی برای برنده شدن نداشتید از ادامه مسابقه منصرف نشديد؟»


آکواری می گوید: «من فکر نمی کنم شما درک کنید. مردم كشورم مرا 9000 مايل تا مكزيكو سيتي نفرستاده اند كه فقط مسابقه را شروع كنم. آنها مرا فرستاده اند كه مسابقه را به پايان برسانم.»


نام نفر اول مسابقه دوی ماراتن، دونده اتیوپیایی برنده مدال طلای مسابقه، چیست؟ احتمالاً به جزمستندات نتایج مسابقه المپیک سال 1968، در جای دیگری ثبت نشده است و با جستجو در اخبار و اینترنت هم، آن را نخواهید یافت. برنده مسابقه کیست؟ جان استفن آکواری. چرا؟ زیرا او ارزشی را به ما یادآور می شود که خیلی ارزشمندتر و تحسین برانگیزتر از چیزی مانند نفر اول شدن است؛ پشتکار و استقامت.


او درس بزرگي به ما می آموزد و آن اصالت حركت، مستقل از نتيجه است. او يك لحظه به اين فكر نمی کند که نفر آخر است و شانسی برای نفر دوم یا سوم شدن هم ندارد

دوستان من این متن رو خیلی دوست دارم و تصمیم گرفتم با شما به اشتراک بزارم

وقتی باران میبارد همه ی پرندگان به سوی پناه گاه پرواز میکنن..

به جز عقاب...

که برای دور شدن از باران در بالای ابرها به پرواز درمی آید

مشکلات و سختی ها برای همه وجود دارد اما طرز برخورد با آن هاست که تفاوت ها را به وجود می آورد

پس بلند پرواز باش .....

به نظر من نگران نباشین و آیه ی یاس نخونین فرق ما با کسانی که موفقن اینه که همیشه فقط به کاری که بخوان انجام بدن فکر میکنن و خودشون رو با کسی مقایسه نمیکنن در عوض سعی میکنن تو هر بازه ی زمانی کارشونو با بهترین کیفیت انجام بدن .همیشه نهایته نهایته بهترینو بخایم هدف های کوچیک همیشه مردود میشه و نتیجه نداره .