فروش شهروند فرمانیه متری ۸.۵ میلیون در اوج گرانی/ کارشناس دادگستری قیمت داده است/ شور

 

فروش شهروند فرمانیه متری ۸.۵ میلیون در اوج گرانی/ کارشناس دادگستری قیمت داده است/ شورا اعتراض دارد

 

رئیس کمیته محیط زیست و خدمات شهری شورای شهر می گوید به نحوه واگذاری میدان تره بار فرمانیه اعتراض دارد، پروژه هزار و یک شهر و دریاچه چیتگر پیوست زیست محیطی ندارند. فارس با محمد حقانی درباره مسائل شهر و شورا به گفت و گو نشسته است که مشروح آن در زیر می آید. 

• [font] چرا شورای شهر فوریت احیای شرکت نوسازان را متوقف کرد؟[/font]
  

- این شرکت که در بافت فرسوده فعالیت می کرد و بخشی از سرمایه آن متعلق به شهرداری بود و چند بانک خصوصی مثل پاسارگاد هم در آن سرمایه گذاری کرده اند، در همه جای ایران فعالیت داشت، اما کیفیت کار آن مطلوب نبوده است. به همین دلیل شورای سوم مصوبه ای داشت که بر اساس آن، شرکت نوسازان را از فعالیت در نوسازی بافت های فرسوده منع کرده بود. علت آن هم این بود که نوسازی بافت فرسوده باید توسط بخش خصوصی انجام شود و از آنجا که بخشی از سهام این شرکت متعلق به شهرداری بوده، این با برون سپاری مغایرت دارد. شورای سوم پیشنهاد داده بود که سایر سهامداران این شرکت، سهم شهرداری را بخرند.

• [font]دفاتر نوسازی مناطق نیز در همین راستا حذف شدند؟[/font]
  

- بله، در هر منطقه یک دفتر وجود داشت که حذف شدند. شهردار تهران نیز در جلسه شورای شهر توضیح داد که به رغم اینکه شهرداری سهم خود را از این شرکت فروخته، هنوز این ذهنیت وجود دارد که شرکت نوسازان متعلق به شهرداری است و از این برند استفاده می شود. با این حال قرار شد شرکت از ممنوعیت فعالیت خارج شود؛ زیرا بخشی از سهام آن به بانک های خصوصی تعلق دارد که ظرفیت های زیادی برای نوسازی بافت های فرسوده در اختیار دارند. اما یک فوریت احیای این شرکت در شورای شهر رای نیاورد و قرار شد این موضوع در کمیسیون مربوطه مجددا بررسی شود و درباره مجاز بودن یا نبودن فعالیت این شرکت، از شورا استفسار شود.

• [font]اگر قرار بود این طرح مجددا به کمیسیون بازگردد، پس اصولا چرا در شورا مطرح شد؟[/font]
  

- در طرح هایی که برخی دوستان در صحن مطرح می کنند، بعضا ابعاد فنی موضوع بررسی نشده و ما هم به اعتبار طراح و تا حدودی به خاطر رودربایستی، آن را امضا می کنیم. اما بعد در صحن و کمیسیون های تخصصی، دوستان با آن مخالفت می کنند. باید توجه داشت مسائل کاری و خدمت به مردم به سیاسی کاری نیازی ندارد، اما متاسفانه گاهی قدرت طلبی باعث می شود افراد نظرات کارشناسی را زیر پا گذاشته و تنها به دنبال حاکم شدن باشند.

• [font]چرا شورای سوم با ادامه فعالیت شرکت نوسازان مخالفت کرده است؟[/font]
  

- اشکال عمده ما در مدیریت این است که به حاضر و آماده بودن همه چیز عادت کرده ایم. این در حالی است که در سایه تلاش و کوشش باید کاری را به سرانجام برسانیم تا تولید ملی رونق یابد. اما از آنجا که اقتصاد ما وابسته به نفت است و همیشه مصرف کننده بوده ایم، همیشه به دنبال نتایج حاضر و آماده هستیم و توقعمان بالا رفته است. برای مثال عادت کرده ایم هر چقدر می خواهیم زباله تولید کنیم و بعد از شهرداری توقع داریم آنها را جمع کند. در امر نوسازی هم همین طور است. شهرداری باید تنها زیرساخت ها را آماده کند و مردم و بخش خصوصی خودشان فرایند نوسازی را انجام دهند. البته شهرداری تسهیلاتی هم برای این موضوع در نظر گرفته، اما بالاخره تسهیلات هم حساب و کتاب دارد.

• [font]البته دولت هم باید به روند نوسازی کمک کند.[/font]
  

- روزی که ما اعضای شورای شهر با رئیس جمهوری ملاقات کردیم، آقای روحانی گفت من در بازدیدی که به همراه یکی از وزرا در ترکیه از بافت های فرسوده داشتم، از مسئولان همراه درباره کمک های دولت به نوسازی پرسیدم و گفتند نوسازی به ما ربطی ندارد، مردم خودشان نوسازی می کنند. رئیس جمهوری در این دیدار تاکید داشت که ما باید بخش خصوصی را بدون رانت خواری به نحوی تقویت کنیم که این بخش راسا بافت فرسوده را خریداری، تجمیع و نوسازی کرده و بعد بفروشد. بنابراین باید سرمایه گذاری در این بخش را به صورت قانونمند تقویت کنیم.

• [font]یعنی شرکت سرمایه گذاری شهرداری راسا در نوسازی دخالت نمی کند؟[/font]
  

- این شرکت از برند، پتانسیل و زمین های خود برای مشارکت در نوسازی استفاده می کند. اما این طرح ها پیوست های زیادی می خواهد. من معتقدم باید تا جای ممکن روی یک پروژه مطالعات جامع با طمانینه و طبق اصول انجام شود و بعد در اجرا، سریع و محکم عمل کنیم.

• [font]تیم مدیریت شهری، اعم از شورای شهر و شهرداری را در دوره جدید تا چه حد سیاسی می دانید؟[/font]
  

- شهر یک تعریفی دارد و طبق تعریف عبارت است از جایی که آدم ها در آن زندگی می کنند. ما معتقدیم شهر باید بستری برای زندگی سالم برای مردم فراهم کند و روز به روز کیفیت این زندگی ارتقا یابد. از مدت ها قبل گفته می شد شهرداری ها نهادهایی مردمی هستند. علت آن هم سروکار داشتن زیاد مردم با شهر است: در هر روز پای مردم روی آسفالت شهرداری است، زیر سایه درختان شهرداری می ایستند، با اتوبوس و متروی شهرداری تردد می کنند و …، بنابراین شهرداری ها نهادهایی مردمی هستند که ۲۴ ساعته با شهروندان و شهر سروکار دارند. به همین علت است که کارگزاران و مدیران شهر باید فقط به مردم بیندیشند و بس. البته ممکن است هر کسی گرایش فکری و سیاسی خاص خود را داشته باشد و برای مثال نمی توان گفت شهردار نباید سیاسی باشد، اما نباید در کار اجتماعی سیاسی کاری کند و تشنجات و فراز و نشیب های سیاسی را در اداره شهر دخیل کند و باید صرفا طبق کار کارشناسی فعالیت کند.

• [font]به عنوان نخستین معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران، فعالیت های فعلی این معاونت و اصولا وضعیت فرهنگی اجتماعی تهران را چگونه ارزیابی می کنید؟[/font]
  

- توسعه مدیریت شهری بعد از انقلاب قابل مقایسه با قبل از آن نیست و طی ۳۵ سال گذشته، طرز تفکر و نگاه به شهر بسیار متحول شده است. وقتی در سال ۶۸ از شهرداری اصفهان به تهران آمدم، بعد از سه سال، در سال ۷۱ به این نتیجه رسیدیم که اگر توسعه عمرانی صورت می گیرد، وقتی اثرات آن پایدار می شود که با مسائل فرهنگی از قبیل مشارکت اجتماعی، حضور و آگاه سازی مردم نسبت به مسائل شهری گره بخورد. یکی از طرح هایی که در این راستا اجرا کردیم، طرح شهردار- مدرسه بود که به واسطه آن، به دنبال رسیدن به اهداف فوق از طریق گروه سنی زیر ۱۲ سال بودیم که اثرگذاری آموزش های شهروندی و فراگیری در آنها بیشتر است. در این طرح به دنبال این بودیم که نوجوانان ۱۸ ساله وقتی از مدرسه فارغ التحصیل می شوند، یک شهروند به معنای واقعی کلمه باشند و شهر و معانی و مفاهیم آن را بشناسند و درک کنند. برای مثال بدانند چه نهادی هزینه های شهر را می پردازد، زباله چیست و چگونه تولید می شود و به کجا می رود و … . به دانش آموزان راهنمایی یاد دادیم که اگر پاکت پفک خود را روی زمین بیندازند، هزینه جمع آوری آن از جیب خود و خانواده شان می رود. این در حالی است که اکنون درصد بزرگی از جامعه حتی نمی دانند شهردار توسط چه کسانی انتخاب می شود.

• [font]در راستای همین اهداف، معاونت فرهنگی و اجتماعی را پایه گذاری کردید؟[/font]
  

- درست است. اما تعبیر ما از فرهنگ درست نیست. فرهنگ یعنی مردم از سرنوشت خود آگاه باشند و بتوانند درباره آن تصمیم بگیرند. بنابراین شهر وقتی پایدار می ماند که ساکنان آن شهروند باشند و بتوانند در امور شهری دخالت کنند.

• [font]انتخابات هیات رئیسه شورای شهر نزدیک است. فکر می کنید رئیس شورای چهارم در سال دوم فعالیت آن چه کسی باشد؟ شما به چه کسی رای می دهید؟[/font]
  

- اول از همه باید بگویم که من طیف ندارم و حرف کارشناسی می زنم. در انتخابات شورا نیز اسمم هم در۱۶ لیست، شامل لیست اصلاح طلبان و لیست اصولگرایان بود. بارها هم گفته ام هر کسی گرایش های ذهنی خود را دارد که این ذهنیات، نشات گرفته از قالبی است که فرد قبلا در آن قرار گرفته است. در انتخابات هیات رئیسه شورا در سال گذشته به آقای مسجدجامعی رای دادم و از رای خود نیز راضی هستم؛ زیرا وی فکر می کند باید برای مردم و شهر به دور از تشنجات سیاسی و تک روی های فردی، خدمتی انجام شود و به دنبال تبدیل کردن شورا به شورایی موفق و استوار است که بتواند به مطالبات مردم و خواسته های مقام معظم رهبری پاسخ بدهد و مجری دقیق قوانین باشد. در قریب به یک سالی که از عمر شورای چهارم گذشته، مسجدجامعی کاملا روی این ۳- ۲ محور متمرکز بوده و کارنامه موفقی از این نظر داشته است. وی با جناح های مختلف در مجلس، دولت و قوه قضائیه تعامل مثبتی دارد و اطمینان دارم اگر رویه ای که مسجدجامعی در پیش گرفته، در شورا نهادینه شود، در ارتقای جایگاه شورا و شهرداری بسیار موثر است.

• [font]بالاخره نگفتید رئیس سال دوم شورای چهارم کیست و شما به چه کسی رای می دهید؟[/font]
  

- به هر حال واقعیات را نمی توان نادیده گرفت. زمزمه ها و بحث ها در این زمینه کم کم شروع شده و برخی دو به دو و در گوشی حرف هایی در این زمینه می زنند. اما جناحی که من به آن منتسب هستم، هنوز به طور رسمی به این موضوع نپرداخته است. با این حال رای من باز هم آقای مسجدجامعی است.

• [font]بالاخره معلوم نشد شهرداری میدان میوه و تره بار فرمانیه را چند فروخته است؟ ماجرای این میدان به کجا رسید؟[/font]
  

- در شهریور ماه سال ۹۱، شهرداری میدان تره بار فرمانیه را که از میادین اصلی، قدیمی، موفق و مورد اقبال مردم بود، فروخت. ظاهرا بخشی از میدان سند نداشته که به همین دلیل، این بخش قابل واگذاری نبوده است. اما باقی آن متری هفت میلیون تومان فروخته شده که یک سال بعد، دوباره متری یک و نیم میلیون تومان بابت آن پرداخته شده است، در حالی که در زمان فروش در سال ۹۱ و در اوج گرانی ملک، قیمت این زمین بسیار بیشتر از این ارقام بوده است. بعد از یک سال و در شهریور ۹۲ و همزمان با روی کار آمدن شورای چهارم، بر اثر اعتراضات اهالی و اعضای شورا، ۵-۴ هزار متر از زمین پس گرفته شده و میدان تره بار ایجاد شد. این در حالی است که ما به نحوه فروش این میدان اعتراض داشتیم و به اتفاق ۹ عضو دیگر شورا، در این زمینه به شهرداری تذکر کتبی دادیم که پاسخی که شهرداری به تذکر ما داد، قانع کننده نبود، ولی ما هنوز اعتراض خود را نسبت به این پاسخ مطرح نکرده ایم.

• [font]ظاهرا یک مرکز تجاری در این زمین در حال ساخت است.[/font]
  

- بله، در این زمین خاکبرداری برای ساخت یک مجتمع تجاری و اداری در حال انجام است که من حتی نسبت به نوع کاربری آن هم اعتراض دارم. زیرا این زمین در پهنه S212 واقع شده که پهنه تجاری و اداری نیست و تفاوت نوع خدماتی که در آن باید ارائه شود و آنچه اکنون در حال اجرا است، مثل تفاوت یک مدرسه دولتی با مدرسه غیرانتفاعی است. زیرا میادین میوه و تره بار قانونی دارند که در ابتدای انقلاب توسط شورای انقلاب تصویب شده که طی آن شهرداری موظف به تدوین و تاسیس سازمانی به نام سازمان میادین میوه و تره بار و فرآورده های کشاورزی شده است. وظیفه این سازمان نیز واسطه گری بین بخش تولید، یعنی کشاورز و مصرف و قطع دست دلالان بوده است.

• [font]ظاهرا شرکت خریدار نیز زیرمجموعه بانک شهر است.[/font]
  

- خریدار اول این ملک، شخص حقیقی بوده و شهرداری میدان تره بار را به شرکت جهان فروخته است. البته این شرکت در آن زمان زیرمجموعه بانک شهر نبوده و خارج از روال شهرداری، زمین را فروخته که از نظر ما قانونی نیست. البته از طریق مراجع قانونی می توان این زمین را بازگرداند. اما شهردار در پاسخ به تذکر ما گفته که کار شهرداری درست بوده و قیمت گذاری زمین در آن زمان طبق نظر کارشناس رسمی دادگستری انجام شده است.

• [font]از مشکلات دریاچه چیتگر بگویید.[/font]
  

- دریاچه چیتگر یکی از ۴۰۰- ۳۰۰ طرح موضعی و موضوعی ذیل طرح های جامع و تفصیلی است که طبق پیش بینی این دو طرح، باید تعریف، طراحی و با پیوست های مختلف اجرا شوند. من با اصل طرح دریاچه موافقم و اجرای چنین طرحی در منطقه ۲۲ در دوران مدیریت های قبلی شهرداری نیز مطرح بوده، اما ظاهرا در ابتدای شروع به کار این پروژه در دوره قالیباف، دولت به دلیل کمبود آب با این طرح مخالفت کرده؛ زیرا تنها منبع تامین آب چیتگر، رودخانه کن است که خود آبخورهای زیادی دارد. این دریاچه بین ۱۲۰ تا ۱۳۰ هکتار مساحت دارد و فضایی در همین حدود نیز در اطراف آن برای ایجاد فضای سبز پیش بینی شده است. حجم آبگیری دریاچه هشت میلیون متر مکعب است که علاوه بر رودخانه کن، از چاه های اطراف دریاچه نیز برای آبگیری آن استفاده می شود. سالانه ۲ میلیون متر مکعب از آب دریاچه بر اثر تبخیر از دست می رود. علاوه بر آن، به دلیل رکود و فقدان هوا در آب، به مرور زمان میکروارگانیزم های مفید موجود در آب از بین می روند و آب دریاچه می گندد. در مجموع پیوست زیست محیطی برای دریاچه دیده نشده است.

• [font]چه راه هایی برای جلوگیری از گندیدن آب وجود دارد؟[/font]
  

- کف دریاچه نفوذناپذیر است و قابلیت کاشت گیاه در آن را ندارد. امکان ایجاد فواره هم وجود ندارد. وقتی حرف از مدیریت جهادی می شود، این یعنی اتلاف نکردن سرمایه مردم و وقت مسئولان و حسن نیت در جهت خدمت به مردم. نمی توان با نصف کردن زمان کارشناسی مورد نیاز برای احداث یک پروژه، به همان نتیجه اولیه رسید. بنابراین باید به شهردار تذکر بدهیم و برنامه وی را برای دریاچه چیتگر جویا شویم. در کمیته محیط زیست و خدمات شهری شورا نیز کارگروهی برای تدوین برنامه برای دریاچه چیتگر تشکیل شده که این کارگروه برای بوستان ولایت و باغ پرندگان نیز قرار است برنامه ای بریزد.

• [font]عاقبت پروژه هزار و یک شهر به کجا رسید؟[/font]
  

- چند ماه پیش اداره محیط زیست تهران نامه ای به رئیس شورا نوشت که مسجدجامعی هم آن را به ما ارجاع داد. این اداره به دلیل اینکه پروژه هزار و یک شهر پیوست زیست محیطی ندارد، خواستار تعطیلی‌ آن شده بود.