۱۳۹۳-۶-۱۶، ۱۲:۳۰ عصر
(۱۳۹۳-۴-۲۱، ۱۰:۳۲ صبح)'fereshtehr89.' نوشته است:با سلام.این کتاب از این جهت که سیر تکاملی و پس از آن قهقرایی تاریخ شهرسازی ایران رو منصفانه و با موشکافی بسیار روایت می کنه بسیار ارزشمنده. تحلیل های نویسنده از شرایط موجود هر دوره بسیار جالب و آموزنده هست به این خاطر که واقعا نحوه نگاه کردن به موضوعات تاریخی رو به ما یاد می ده.اما همون طور که دوستامون اشاره کردن بعضی جاها نویسنده می ره تو دنیای ادبیات. نمی گیم که اداب دان بودن و خوب سخن گفتن ایراد داره؛ اما مسئله اینه که اغلب دقت و سادگی و قابل فهم بودن متن، فدای کلمات زیبا شده. با تمام احترامی که برای استاد گرانقدر دکتر حبیبی قائلیم، به قدری این ایراد تو کتاب درشت هست که اگه بریم توصیفات نوشته شده برای یک دوره رو با دوره دیگه مقایسه کنیم انقد با کلمات بازی شده بعضی جاها؛ که نمیشه درست فهمید که فرق این دو دوره چی بوده؟!با این وصف باید یه جوالدوز به خودمون بزنیم، که اگه راست می گیم (که نمیگیم!) چرا خود ما کتابی از این بهتر نمی نویسیم اگه می تونیم (که نمی تونیم!)!!!
مسلما عده زیادی از فعالین این رشته توانایی بیشتری برای نوشتن سیر تاریخی شهرسازی در ایران نسبت به ایشون دارن، البته بر فرض اینکه قبول کنیم نوشتن چنین کتابی در تخصص یک شهرساز و نه یک باستان شناس است!
اما چرایی این که کتابی جایگزین این کتاب نمیشه بیشتر به عملکرد باج گیرانه اساتید شهرسازی و رئیسان گروه در آموزش عالی و سنجش کشور برمیگرده نه به بار علمی اساتید!!! که اگر بار علمی پشت عملکرد دانشگاه های ایران بود خروجی رو به بهتر شدن بود نه هر سال دریغ از پارسال!!!!!!!!!!!!!!!!!!
پس واقع گرا باشیم و بدون تعارف نقد کنیم!