۱۳۹۳-۴-۲۱، ۱۰:۳۲ صبح
با سلام.
این کتاب از این جهت که سیر تکاملی و پس از آن قهقرایی تاریخ شهرسازی ایران رو منصفانه و با موشکافی بسیار روایت می کنه بسیار ارزشمنده. تحلیل های نویسنده از شرایط موجود هر دوره بسیار جالب و آموزنده هست به این خاطر که واقعا نحوه نگاه کردن به موضوعات تاریخی رو به ما یاد می ده.
اما همون طور که دوستامون اشاره کردن بعضی جاها نویسنده می ره تو دنیای ادبیات. نمی گیم که اداب دان بودن و خوب سخن گفتن ایراد داره؛ اما مسئله اینه که اغلب دقت و سادگی و قابل فهم بودن متن، فدای کلمات زیبا شده. با تمام احترامی که برای استاد گرانقدر دکتر حبیبی قائلیم، به قدری این ایراد تو کتاب درشت هست که اگه بریم توصیفات نوشته شده برای یک دوره رو با دوره دیگه مقایسه کنیم انقد با کلمات بازی شده بعضی جاها؛ که نمیشه درست فهمید که فرق این دو دوره چی بوده؟!
با این وصف باید یه جوالدوز به خودمون بزنیم، که اگه راست می گیم (که نمیگیم!) چرا خود ما کتابی از این بهتر نمی نویسیم اگه می تونیم (که نمی تونیم!)!!!
