۱۳۹۳-۱۲-۲۶، ۰۱:۰۰ عصر
عنوان مقاله:
سازوکار داوری و سنجش طراحی در آموزش معماری پیشنهاد مدلی برای ارزیابی فرآیند و ارزشیابی طرح در تعامل استاد و دانشجو
نویسندگان:
رضا سامه، عباسعلی ایزدی
چکیده:
آموزش معماری در سطوح مختلف وجهی از آموزش عالی است که به دلیل نقش و جایگاه حرفه ای این رشته، از روش و فرآیند ویژه ای برخوردار است. در این راستا امر قضاوت و سنجش توانایی های دانشجویان موضوعی است که به تبع ساختار ویژة آموزش معماری، همواره به صورت ویژه مورد پیگیری بوده است.
این نکته که می بایست سازوکار داوری و سنجش طراحی مبتنی بر چارچوبی هدفمند و فرآیندی روشن استوار گردد تا پیشرفت تحصیلی با اتکای بر معیارها و شاخص های دقیق مورد کنترل و نظارت قرار گیرد، از مهم ترین اهداف آموزش معماری در این مقاله به شمار می رود. همچنین این امر که تعامل دوسویة داوری از سوی اساتید و دانشجویان چه نسبتی را در نظام سنجش تحصیلی پدید می آورد و نقش هریک در این نظام چگونه باید تنظیم گردد تا به پیشرفت تحصیلی نایل گردد، از جمله مسائلی هستند که در مقالة حاضر بدان پرداخته شده است.
بطور خلاصه مقاله در پی آن بوده است که برپایة چنین اهدافی و با مرور روش های رایج در ادبیات موضوع، ضمن تبیین به چگونگی سنجش توان طراحی دانشجویان ،« ارزشیابی طرح » و « ارزیابی فرآیند » سازوکاری مبتنی بر دو شیوة متفاوت اما مکمل و شیوة قضاوت پروژه های معماری در جهت ارتقای کیفیت آموزش در این رشته بپردازد و مدلی را درخصوص روش صحیح سنجش و داوری به عرصة نقد و آزمون گذارد.
در این راستا جامعه ای آماری به عنوان نمونة مطالعه، مورد بررسی قرار گرفته که پس از محاسبة نتایج حاصل از پیمایش مبتنی بر سازوکار پیشنهادی و آزمون همبستگی میان نتایج برخاسته از رویکردهای متفاوت در آن، تعمی مپذیری و جامعیت مدل ارائه شده نیز ارزیابی م یگردد..
کلیدواژگان:
آموزش معماری، سنجش، ارزیابی فرآیند، ارزشیابی طرح، معیار، شاخص
نشریه علمی – پژوهشی انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران
شماره 8 پاییز و زمستان 93
سازوکار داوری و سنجش طراحی در آموزش معماری پیشنهاد مدلی برای ارزیابی فرآیند و ارزشیابی طرح در تعامل استاد و دانشجو
نویسندگان:
رضا سامه، عباسعلی ایزدی
چکیده:
آموزش معماری در سطوح مختلف وجهی از آموزش عالی است که به دلیل نقش و جایگاه حرفه ای این رشته، از روش و فرآیند ویژه ای برخوردار است. در این راستا امر قضاوت و سنجش توانایی های دانشجویان موضوعی است که به تبع ساختار ویژة آموزش معماری، همواره به صورت ویژه مورد پیگیری بوده است.
این نکته که می بایست سازوکار داوری و سنجش طراحی مبتنی بر چارچوبی هدفمند و فرآیندی روشن استوار گردد تا پیشرفت تحصیلی با اتکای بر معیارها و شاخص های دقیق مورد کنترل و نظارت قرار گیرد، از مهم ترین اهداف آموزش معماری در این مقاله به شمار می رود. همچنین این امر که تعامل دوسویة داوری از سوی اساتید و دانشجویان چه نسبتی را در نظام سنجش تحصیلی پدید می آورد و نقش هریک در این نظام چگونه باید تنظیم گردد تا به پیشرفت تحصیلی نایل گردد، از جمله مسائلی هستند که در مقالة حاضر بدان پرداخته شده است.
بطور خلاصه مقاله در پی آن بوده است که برپایة چنین اهدافی و با مرور روش های رایج در ادبیات موضوع، ضمن تبیین به چگونگی سنجش توان طراحی دانشجویان ،« ارزشیابی طرح » و « ارزیابی فرآیند » سازوکاری مبتنی بر دو شیوة متفاوت اما مکمل و شیوة قضاوت پروژه های معماری در جهت ارتقای کیفیت آموزش در این رشته بپردازد و مدلی را درخصوص روش صحیح سنجش و داوری به عرصة نقد و آزمون گذارد.
در این راستا جامعه ای آماری به عنوان نمونة مطالعه، مورد بررسی قرار گرفته که پس از محاسبة نتایج حاصل از پیمایش مبتنی بر سازوکار پیشنهادی و آزمون همبستگی میان نتایج برخاسته از رویکردهای متفاوت در آن، تعمی مپذیری و جامعیت مدل ارائه شده نیز ارزیابی م یگردد..
کلیدواژگان:
آموزش معماری، سنجش، ارزیابی فرآیند، ارزشیابی طرح، معیار، شاخص
نشریه علمی – پژوهشی انجمن علمی معماری و شهرسازی ایران
شماره 8 پاییز و زمستان 93
راه در جهان یکیست و آن راه ، راستی ست.
