۱۳۹۳-۲-۲، ۱۰:۰۵ عصر
(۱۳۹۳-۲-۲، ۰۹:۵۵ عصر)mahsa.aezzi نوشته است: اینکه این برنامه ریزی برای چه جامعه ای قرار است اجرا شود؟ و آن جامعه چه تجربیات برنامه ریزی را اندوخته است مهم میشه.
چراکه جریان برنامه ریزی این روزها در جهان به سمتی میره که برنامه ریز فقط تسهیل گر بشه، اما این نکته وجود داره که شهری که تا به حال حتی یک بار از شهروندان خود برای طرح هایی که میده نظر سنجی نکرده باشه باید گفت 0% اون طرحی که بخواد با تکیه به مردم پیش بره هم جلو نمیره.
به طور خلاصه بگم پیشینه و تجربیات شهروندان بسیار در نوع برخورد برنامه ریز با آن ها مهم میشود.
در جامعه ای بنا به شرایط باید نگاهی بالا به پایین داشت و در جامعه ای باید "با" مردم برنامه را پیش برد.
من اینطور برداشت میکنم از حرفتون که در جایی میشه نظر مردم رو بیشتر دخیل کرد که مردم آگاهی بیشتری از خواسته ها و روش رسیدنشون به خواسته هاشون دارن!
یا به صحبت دیگه ای بنیاد های مردم نهاد قوی تری وجود داره!
طبیعتا این بنیاد های مردم نهاد بعد از مدتی نقش آزانس های تصمیم گیر رو بازی میکنن!
اتفاقی که در جهان افتاده است!
-----
دقیقا دنبال همین نظر بودم چون ضعف ایران دقیقا همین هست که بنیاد ها و موسساتی که باید این نقش را بازی کنن و از مردم باشن در واقع از سمت موسسات دولتی و با بودجه دولت تشکیل میشن!
نه از طریق مشارکت مردم و با همکاری مردم!
تشکل های محلی, صنفی, اجتماعی و .... نقش مهمی در توسعه تحقق خواسته مردم به روش مطلوب دارن! در عین حال هزینه اضافی بر دوش طرح نیستند ولی نقش ناظری قدرتمند از بین مردم رو بازی میکنن!