توسعه عمودی یا افقی ؟

بلند مرتبه سازی حتی در شرایطی که زیرساخت و موقعیت اقتصادی بالایی هم وجود داشته باشه، از نظر من بیش از یک حد مجاز مردوده، چون اساس یک شهر یه زندگی سالم و باید انسان محور باشه، من فقط یه سوال فنی برام پیش میاد، چرا همونطور که برای شهر های جدید یه جمعیت و یک حد تراکم ساختمانی توصیه میشه برای بقیه جاها و شهر ها این کار رو پیش بینی نمیکنند؟ الان یه معضل بزرک توی شهرهای صنعتی و اصلی و مرکزی کشورها (توی ایران مثال بارزش تهرانه) همین مبحثه، البته توی کشور های توسعه یافته رسما جدا کردن مراکز تجاری- اداری و مراکز مسکونی، که بازم به نظرم مردوده چون اینطوری نظام شهری به هم میریزه، درسته که از نگاه اول خوب باشه، ولی به مرور مراکز شهری میشن یه غول بزرگ!!(ببخشید دیگه این توصیفات منه، هر کجا اشتباه بود خوشحال میشم بگین)
راه حل پیشنهادی اینجانب(البته شاید بی ربط باشه): اول باید در تمام نقاط یک کشور، زیرساخت ها و امکانات رفاهی آنقدر خوب و متوازن بشه که یگه نیازی به تمرکز جمعیت و جایابی و بلند مرتبه سازی توی شهر های صنعتی و مملو از امکانات پیش نیاد که به نظرم مهمترین مسئله همینه.
دوم اینکه اگر ناچار شدیم توسعه بدیم هی منابع طبیعی رو نابود نکنین افقی افقی پیش بریم، باید در این برهه مناطق شناسایی بشن، یعنی جاهایی که از نظر کشاورزی، منابع طبیعی و ... ارزش دارن بشن منطقه هایحفاظت شده و فقط به این منظور گسترش پیدا کنند، در صورتی که قراره شهرک اقماری ساخته بشه به شدت نیازمند حمل و نقل سریع، ارزان و در دسترسه (نمونه اش قطار های تندرو(فوق تندرو!) بین شهری ژاپن) حالا یه وقت نگید نظراتم تخیلیه! اگر درست برنامه ریزی و سرمایه گزاری بشه خیلی مفیده، در هر صورت هر دو نوع توسعه باید متناسب باشند و یکی بدون دیگری غیر ممکن و نا کارامد است...تمام :)