احیا یا نوسازی بافت قدیمی؟

تو بافت قدیمی زمان احداث بر اساس نیاز روز کالبدی مناسب شکل گرفته, فکر نمیکنید کارکردی که ما ازش میخوایم یعنی توسعه سواره رو باید از بین ببریم به جای تعریض معابر؟
در ضمن من به شخصه نه تنها تو این دیواره های بلند حس خفگی نمیکنم که احساس امنیت هم میکنم, به قول جکبز میزارم دیوارهای بلند شهر من را در آغوش بکشد!
تازه این معابر باریک با دیواره های بلند به دلیل اقلیم ایران و بهینه سازی محیط در مقابل نور خورشید هست!

مهندس جان از توضیحات خوب شما ممنونم ، هر چند که سواد و علم بنده یاری نمیکنه که بتونم همکلام خوبی برای شما باشم ، از این بابت معذرت می خوام .

اما با تبادل نظر این امکان برام هست که از محضر شما و سایر دوستان کسب فیض نمایم . به هر حال بنده اینجا در محضرشما بزرگواران دارم درس پس می دهم و چیزهای جدیدی که در تخصص شماست را یاد می گیرم.

از این دیدی که شما می فرمائید کاملا حق با شماست ، اما با در نظر گرفتن اینکه اگر توسعه سواره رو از بین بره و نخواهیم همه ی گذرها و معابر شهری را تعریض کنیم باید فکری هم برای سوارو کرد و معابری خاص در شهر براشون در نظر گرفت ، شریانهای اصلی و فرعی باید کاربری شون مشخص بشه ، البته این کار بازهم خیلی مشکل داره چون مردم همه اتومبیل دارند و باید اتومبیل ها رو به خونه هاشون ببرند و اگر نتونند در جایی که سکونت دارند با ماشین عبور کنند و فقط پیاده راه بروند به نوعی مشکلاتی پیش میاد براشون.

از نظر اقلیمی هم که می فرمائید وجود دیوار برای بهینه سازی در همه اقلیم ها بصورت یکسان فکر نمیکنم که عمل کنه ، وجود دیوار و معابر باریک برای اقلیم های خشک و کویری مناسب و مطلوب عمل میکنه ، می تونه جلوی تابش زیاد خورشید رو بگیره و در برابر وزش بادهایی که گردو خاک با خودشون جابجا می کنند می تونه مانع این قضیه هم بشه ،‌اما نمی تونه همون عملکردها را در اقلیم شمالی ایران داشته باشه ، ما اینجا بیشتر سعی می کنیم از خورشید استفاده کنیم و از وزش بادها هم استقبال می کنیم ، ابعاد پنجره های ما در شمال ایران خیلی وسیع تر از ابعاد پنجره ها در اقلیم های دیگر هستش .

در نتیجه فکر می کنم موضوع احیا یا نوسازی بافت قدیمی باید بر اساس شرایط اقلیمی همان منطقه در نظر گرفته بشه و نظرات کارشناسانه و مطالعات مربوطه باید طبق هر اقلیم خاصی که مورد نظر هست سنجیده بشه .

از لحاظ تعریض معابر که عرض کرده بودم ، چون الان آنچه که در شهر خودمون می بینم واقعا غیرقابل تحمل هستش و اگر شهر در همین سایزش باقی بماند در سالهای آینده آنچنان ترافیکی شهر را اشغال خواهد کرد که واقعا جایی برای تنفس شهروندان باقی نخواهد گذاشت و این احساس خفگی و تنگی معابر از هم اکنون نیز کاملا به روشنی دیده می شود ، و برای کم کردن حجم ترافیک در خیابان اصلی شهر که تردد از روی یک پل صورت میگرفت ، ناچارا پل دیگری هم ساختند که از یکی برای رفت و از دیگری برای برگشت استفاده می کنند.

با تشکر از راهنمایی های شما

اول دوم رو میگم مطمئنا اقلیم به اقلیم فرق میکنه, اما در اقلیم سرد و خشک و گرم و خشک که عمده ایران رو تشکیل میدن جداره ها بلند و معابر باریک هستن فقط جهت گیری به آفتاب فرق داره!
در مورد بافت شهرهای معتدل بافت قدیمی چنین حالتی نداره, بافتی که این حالت درش هست در واقع همون بافت نو ولی بی کیفیت هست! مثل بافت هایی با قدمت کمتر از حتی 20 سال در قسمت شرقی شهر رشت! این بافت هیچ مزیتی در نگهداریش نیست و کاملا باید باهاش برخورد کالبدی بشه!

در مورد مسائل سواره منظور این نیست که کلا سواره حذف بشه بلکه به حداقل برسه اگر میزان مسیر پیاده روی به صد الی 200 متر از پارکینگ یا ایستگاه محلی کاهش پیدا کنه برای سکنه مشکلی در ترددد نیست. معابر های داخل محلی هم با باز بودنشون امکان تردد اورژانسی رو فراهم میکنن.
با حمل و نقل عمومی خوب و سیاست های منجر به عدم امکان تردد با اتومبیل شخصی تا درب منزل یا درون منزل و راهبند های ساعتی خود به خود تعداد زیادی از مردم اتومبیل رو از زندگیشون حذف میکنن!
استانبول نمونه چنین شهری است, سطح اشغال زمین در بافت مرکزی 100% تراکم تا 400% زمین عرض معابر فرعی 5 الی 7 متر, معابر فرعی با طول کم کاهش عرض تا 2 متر! بیشترین سرانه جمعیتی شهر در این بافت است و بیشتر تردد مردم پیاده و با استفاده از مترو و تراموا و اتوبوس و گاهها اتوبوس دریایی!
تولید اقتصادی شهر استانبول در همین مناطق متراکم از کار مردم برابر یا 5% درآمد ترکیه و 30% در آمد ترکیه از راه توریسم در همین مناطق هست. اگر بخوام معادل کنم همین رقم برابر با کل درآمد مستقیم نفتی ایران است!
یعنی ارزش بافت قدیمی استانبول با تمام چاه های نفت ایران برابر است!

چنین بافتی در اصفهان به خصوص و البته تهران و تبریز و شیراز و قزوین و ..... وجود داشت صنعتگران و پیشه وران سنتی و بنگاه های اقتصادی قوی و سکونت متراکم و هم زیستی مناسب, با کوتاه بودن مسیر بین منزل و محل کار حمل و نقل پیاده بود, در اصفهان عمدتا پیش از تغییرات با دوچرخه بود!
اگر منصفانه گاه کنیم درصد توسعه افقی شهرهای ما به دلیل نگاه فرسوده به بافت قدیمی برابر با میزان رشد جمیعیتی نیست, در مقابل بافت های با طول عمر کمتر از 30 یا 40 سال عملا کارایی لازم رو ندارن اما بافت قدیمی هدف تغییرات قرار میگیره و این بافت سرمایه ملی و قبل از همه سرمایه همون شهر هست!