۱۳۹۳-۲-۲، ۰۹:۲۹ عصر
(۱۳۹۳-۲-۲، ۰۷:۰۹ عصر)atelieahjam نوشته است: به نظر من هم اگر بخواهیم نشاط و سرزندگی و چشم انداز بصری قابل توجه ای هم به محله های قدیمی بدهیم در عین اینکه همان قالب خیابان ها و کوچه ها و معابر حفظ بشه ، علاوه بر رفع نیازهای ضروزی روز که مربوط به تعریض معابر برای عبور و تردد خودروها هستش و ساماندهی گذرهای پیاده برای تردد بدون مزاحمت اهالی شهر و در نظر گرفتن فضای سبز برای شادابی و زیبایی مسیرهای طولی خیبابان ها ، بنابراین باید مقداری عقب نشینی صورت بگیره و همچنین در این عقب نشینی ها باید بفکر آیندگان و رشد جمعیت در آینده هم بود که پس از سالها شهر دوباره احساس خفگی و تنگی معابر نکنه ، آینده نگری را باید همین حالا برای نسل های آینده داشته باشیم و بافت قدیم را به بافتی همیشه جدید تبدیل کنیم و نگذاریم این بافت در آینده بعنوان بافت قدیم دوباره مورد بررسی قرار بگیره و بازهم براش هزینه بشه ، پس بهتره با یکبار فکر مناسب و صرف هزینه مناسب تمام مشکلاتش را رفع کنیم. با این دستکاری در قالب پلان شهری ، شکل و فرم شهر به یکباره اصلاح شده و برای همیشه حفظ خواهد ماند ، فکر میکنم حس تعلق هم از بین نخواهد رفت .
تو بافت قدیمی زمان احداث بر اساس نیاز روز کالبدی مناسب شکل گرفته, فکر نمیکنید کارکردی که ما ازش میخوایم یعنی توسعه سواره رو باید از بین ببریم به جای تعریض معابر؟
در ضمن من به شخصه نه تنها تو این دیواره های بلند حس خفگی نمیکنم که احساس امنیت هم میکنم, به قول جکبز میزارم دیوارهای بلند شهر من را در آغوش بکشد!
تازه این معابر باریک با دیواره های بلند به دلیل اقلیم ایران و بهینه سازی محیط در مقابل نور خورشید هست!
