۱۳۹۱-۱۱-۲۰، ۰۴:۳۲ عصر
حالا که بیشتر فکر می کنم میبینم شما درست میگی.چون هم عصبیت تو نظریه ابن خلدون هست و هم رفاه و تجمل ولی عصبیت خاص بادیه نشین هاست که همین عصبیت باعث میشه بر شهرنشینان درگیر به رفاه و تجمل غلبه کنند.بعد از مدتی دوباره خود اون ها درگیر رفاه و تجمل میشن و دوباره بادیه نشینان دیگر بر اون ها غلبه می کنند و این چرخه تطوری همین طور ادامه داره.
شهر من,من به تو می اندیشم نه به تنهایی خویش,و از پس شیشه تو را می بینم که گرفتی مرا در بر خویش
