پیچیدگی ها و تضاد در تهران
با شروع جنگ دوم جهانی، پروژه های شهری در پایتخت کند و روند اصلاحاتی که پهلوی اول در طول یک دهه به تهران تحمیل کرده بود، متوقف شد. در فاصله سال های 32/1322، الگوی شهری تهران، حاصل پیشرفت های اقتصادی و اجتماعی سریع و توسعه برنامه ریزی نشده ای بود که به تغییرات فاحشی در شهر انجامید. پس از کودتای 28 مرداد، افزایش ناگهانی قیمت نفت و سیل مهاجرت به سوی پایتخت، انفجار جمعیت در تهران را به دنبال خود داشت. پایتخت، پول و نیروی کار را از تمام کشور به سمت خود جذب کرد و جمعیت آن از 2/7 میلیون نفر در سال 1344 به 4/59 میلیون نفر در سال 1354 رسید. در همین زمان، در امریکا، سیاست های شهرسازی مبتنی بر تفکیک و جداسازی کاربری های مختلف شهری رواج یافته بود و ایده آن در حال صدور به دیگر نقاط دنیا بود و تهران، با وجود شاه به عنوان حامی تجدد، از این امر مستثنی نبود. پروژه ارائه یک نقشه کلی و جامع برای شهر تهران، تنها یک قسمت از سلسله عملیات مدرن سازی کشور بود. شاه معتقد بود تهران به عنوان پایتخت ایران جدید، باید به "پرسپولیس قرن بیستم" تبدیل شود و عظمت و اهمیت پرسپولیس در 520 پیش از میلاد، زمانی که پایتخت امپراتوری بزرگ ایران بود، را احیا کند. او می خواست برای رقابت با سایر کشورهای پیشرفته تهران را شبیه به یک کلان شهر غربی، چون پاریس، لندن یا نیویورک بسازد و البته الگوی شهرهای مدرن امریکا را ترجیح می داد. در نتیجه یک شرکت امریکایی مامور تهیه نقشه برای طرح جامع پایتخت گردید. ویکتور گروئن از سال 1342 تا 1345 به همراه معمار ایرانی، عبدالعزیز فرمانفرمائیان، بر روی طرح جامع شهر تهران کار کردند. این نقشه کلیه عناصر موجود در یک شهر مطلوب امریکایی در دهه 60 میلادی را شامل می شد. طرح جامع تهران در سال 1347 منتشر شد و از دو سال بعد اجرای آن آغاز گردید و در نهایت در سال 1357 با سقوط حکومت پهلوی در حالی که بخش کوچکی از آن عملیاتی شده بود، متوقف شد. این طرح به واسطه عدم توجه به مباحث زیست محیطی و یکسان سازی موضوعات و مسائل کوهپایه ای در شمال و ناحیه کویری در جنوب پایتخت، در همان زمان مورد نقد قرار گرفت. در این طرح از یک الگوی مشابه (محله، ناحیه، منطقه) با استانداردهای بین المللی آن، برای گسترش شهر استفاده شد و تمامی شهر نیز به صورت یک شهر مسطح، بدون در نظر گرفتن مسائل مختلف طبیعت کوهپایه ای و کویری در شمال و جنوب آن ، بطور یکسان طرح ریزی گردید. اینکه چرا بعد از وقوع انقلاب اسلامی در سال 1357، در این برنامه تجدید نظر اساسی به عمل نیامد و پایتخت بیش از پیش دچار پیچیدگی و تضاد گردید، موضوع هفتاد و پنجمین گفتمان هنر
و معماری است که در آن خانم ها دکتر گیتی اعتماد، مهندس نگین معتمد و آقایان دکتر اردشیر سیروس، سیروس باور و دکتر مسعود شفیق حضور دارند که با نمایش فیلم همراه است.
زمان:
چهارشنبه 4 بهمن ماه 1391 ساعت 16 الی 19
مکان:
موزه هنرهای دینی امام علی (ع) ،خیابان ولیعصر ،
چهارراه نیایش، بلوار اسفندیار، شماره 35
کتاب راس ساعت 16 توزیع می گردد.
برهوتشان را آباد می کنیم...باشد تا شهر درونمان آرام گیرد!!
