عابر پیاده در سامان دهی حمل و نقل شهری

چكیده:چگونگی تفكیك حركت عابرین پیاده از وسایل نقلیه در مناطق شهری و هم چنین نحوه احداث گذرهای عرضی ( روگذر – زیر گذر – همسطح ) در مناطق شهری و بیرون شهری شاخص مناسبی جهت تامین ایمنی حركت عابرین می باشد برای تخصیص كل یا قسمتی از مسیر سواره رو تفكیك آن در محل های پرت ردد در داخل شهری پس از انجام مطالعات آماری جامع در وضعیت موجود تعداد عابرین
– سرعت حركت عابرین وسایل نقلیه – تعداد تصادفات و زمان تاخیر و هم چنین نرخ ارتقاء ایمنی عبور عابرین و افزایش سرعت حركت عابرین و رونق تجاری پیش بینی شده در اقتصاد محلی بشرط اینكه طول مسیر از 400 متر متجاوز نكند اقدام می شود [ 1 ] در طراحی گذرهای عرضی نیز پس از انجام مطالعات جامع آماری با لحاظ وضعیت فعلی تردد عابرین از عرض سواره رو ، حجم وسایل نقلیه ، سرعت صبور آنها ، تعداد تصادفات و تصادفات منجر به فوت و زمان توقفهای وسایل نقلیه در اثر عبور عرضی عابرین و كندی عبور و مرور و مقدار كاهش سرعت وسایل نقلیه در اثر تجاوز عابرین بهسوار رو بهره جسته و سپس در انتخاب محل احداث گذر مطالعات مربوط به ویژگیهای محلی ، رفتارهای عمومی ساكنین محل و محل اجراء گذر عرضی از جهت شهرسازی انجام تا ضمن جذب عبور عابرین باعث ایجاد تسهیلات جدید مانند ایستگاههای حمل و نقل عمومی یا پاركینگ نگردیده و بهمراه افزایش ایمنی و سرعت حركت عابرین ، سرعت و حجم عبور وسایل نقلیه را به همراه آرامش خاطر راننده گان در سوار رو بدنبال داشته باشد.

متن کامل مقاله [ دریافت فایل ]