رقابت شهرها

اخیرا در تهران پروژه ای تعریف شده به نام جهانی سازی تهران(عنوان دقیق پروژه را نمی دانم). اما همان طور که دست اندرکاران این پروژه نیز معتقدند به نظر می رسد تنها پروژه ای برای قفسه های کتابخانه باشد! شهر جهانی نیاز به پتانسیلی برای توسعه دارد به عنوان مثال پتانسیل تاریخی، فرهنگی، زیست محیطی و ... اما به نظر نمی رسد تهرانِ کنونی هیچ یک از این پتانسیل ها را داشته باشد!
امروزه شاید یکی از موفق ترین راهها برای تبدیل یک شهر به شهری با اقتصاد موفق کاربرد مفهوم شهر رقابتی باشد. به عبارتی شهرها با رقابت می توانند به اقتصاد خود و نام خود بین شهرهای دیگر رونق بخشند.

به عنوان مثال شاخص کردن شهرها از طریق برخی ویژگیها و پتانسیلهایی که دارند همچون شهری تاریخی مثل اصفهان و شیراز یا شهری با ویژگیهای خاص کالبدی مثل ماسوله و کندوان و شهری با عنوان زیارتی مثل مشهد و قم و یا شهرهای صنعتی باعث پررنگ شدن این شهرها میان شهرهای هم رده شان شده و این امر رونق زیاد اقتصادی را در پی دارد اما سوالی که باقی می ماند این است که آیا ساکنان این شهرها نیز از چنین ویژگی ای که برای شهرشان تعریف می شود راضی و خشنودند؟ این شاخص سازی اثرات جانبی برای شهروندان به همراه دارد که باید مورد بررسی قرار گیرند.

مگر نه این که وظیفه شهرسازان و به ویژه طراحان شهری ایجاد محیطهای شهری مطلوب برای شهروندان است؟اگر با شاخص کردن یک شهر و ویژگی های آن آسایش ساکنان بر هم ریزد این مغایر با اهداف طراحی شهری است.

البته این نکته هم قابل ذکر است کهدر مورد تغییرات فرهنگی ناشی از ورود توریست، با تغییرات فرهنگی که در نسلهای اخیر رخ داده شاید اصلا این مشکلات مطرح نباشند و افراد با تغییراتی که با ورود توریست به شهرهایشان رخ می دهد از قبل آشنا باشند. اما باقی تغییرات چه می شود؟