(۱۳۹۱-۱۰-۱۵، ۱۱:۴۶ صبح)lVlOHAMMAD نوشته است: سلامدر خوب بودن استادهای دانشگاهای بسیار خوب که حرفی نیست اما اونا انگشت شمارن ......
وای چقدر شاکیوقتی آدم میخونه انگار یه مقدار زیادی از حرفای دلشو شنیده :D
می دونید یکی از اساسی ترین عواملی که باعث شده در رشته های معماری و شهرسازی سردرگمی اینچنینی به وجود بیادف عدم اطلاع دقیق از اونچیزیه که معماری و شهرسازی قرار هست تو این کشور و با این مردم تجربه کنه و انجام بده؛ چه از حیث مبانی و چه در شیوه اجرا. یعنی اول اینکه باید بدونیم که مردم کشور ما با تمامی اداب و رسوم و مذهب و فرهنگ خاص و متعلق به خودشون با هرجای دیگه دنیا تفاوت دارند و بنابراین باید از شیوه مخصوص به خودشون استفاده کرد. نه اینکه صرفا نمونه هایی که در جاهای دیگه دنیا اجرا شده رو بیایم اجرا کنیم.(هزاران مثال میشه زد از طرح جامع تا...).
دوم اینکه حتی در معماری و شهرسازی غربی هم شیوه های بسیار متفاوت و گاهی متضاد وجود داره. شما هرگز شهرسازی فرانسه و امریکا رو نمیتونید یکی بکنید. یا معماری هم به همین صورت. در حالی که میبینیم متاسفانه اساتید به نام هنوز در گیر و دار گذر در اندیشه های قرن 19 و 20 کشورهای اروپایی و امریکایی هستند! نمیگم این کار بده که اتفاقا خوبه و حتی لازمه؛ اما قطعا جزو الویت های مرتبه یک و دو قرار نمیگیره
با تمام این اوصاف و این انتقاداتی که وارد هم هست، بی انصافیه اگه بخوایم این موضوع رو به تمامی اساتید کشورمون تعمیم بدیم. هنوز هم اساتیدی پیدا میشن که به معنی واقعی استاد خیلی نزدیک هستند. برای مثال کسانی که دانشگاه امام خمینی ره قزوین درس خوندن یا میخونند حتما با دکتر امین زاده کلاس داشتند و صابون ایشون به تنشون خوردهو احتمالا تونستند معنی استاد رو بچشند
. کاش بقیه هم از ایشون یاد می گرفتند و یاد گرفتن دانشجوها براشون ازش داشت
ایشالا همتون یه روز استاد بشید از اونایی که وقتی دانشجوهاتون رفتند دعاتون کنند.
(۱۳۹۱-۱۰-۱۵، ۱۲:۱۱ عصر)parasto_gh نوشته است: می دونید، بزرگترین مشکل در رشته شهرسازی چیه؟کاملاااااااااااااااااااااااااااااااااااا موافقم پرستو جان
اینه که اساتید ما هیچ کدوم بیس شهرسازی نداشتند. در ایران اول دکترای شهرسازی اومد، بعد ارشد شهرسازی اومد، بعد کارشناس شهرسازی اومد، و این اواخر هم مهندس شهرسازی...
این روند یعنی اینکه، اکثر اساتید ما فقط دکترای شهرسازی دارن و رشته های لیسانس و فوق لیسانسشون، یا جغرافیاست، یا اقتصاده، خیلی خوب کار کرده باشن عمران و معماری
به نظر من این برای دانشجوها فاجعه است.
استادهای جدیدتر هم که فوق لیسانس و دکتراشون شهرسازیه و بازهم لیسانس که به نظر من مهمترین قسمت تحصیله یک رشته غیر مرتبط
ماها هم که زیر دست اینا درس خوندیم، هر چند که همه چیمون مرتبط باشه، بازهم چیزی یاد نگرفتیم که به معنای واقعی شهرساز بشیم.
حالا به نظر چاره کار اینه که خودمون تلاش کنیم تا بالا بریم، البته مسلماً چند نسل طول خواهد کشید تا سواد شهرسازی در ایران نرمال بشه.
