۱۳۹۲-۶-۲۷، ۰۱:۰۳ عصر
(۱۳۹۲-۶-۲۷، ۱۲:۳۵ عصر)ایلیا نوشته است: بله
ولی منظور من تعجب بود!!!
می تونم ازتون بپرسم دلیل این تصمیمتون دقیقا چیا بوده؟
اگه واقعا خوبه خب شاید به درد بقیه هم بخوره
یعنی شما دقیقا چی میخواید از درس خوندن؟
یعنی سال بعد، سه سال دیگه، پنج سال و ده سال دیگه، سی سال دیگه
چی میخواید؟
تو چه حوزه هایی فکر میکنید موثره؟ دلایلتون چیه؟
خب, دلیل که زیاد دارم واسه خودم, بعضی هاش خیلی شخصیه
من سال اولی بود که کنکور میدادم, ترمی که واسه کنکور می خوندم 21 واحد داشتم و نتونستم اونطور که باید تمرکزم رو معطوف به کنکور کنم. پتانسیل اینکه بیشتر مطالعه داشته باشم رو ( هم از لحاظ کیفی و هم کمی ) تو وجود خودم میدیدم اما خب متاسفانه مسائل جانبی جلوی این امر رو گرفته بود.
امسال خیلی نسبت به کنکور بی تجربه بودم, 6 ماه خوندم اما تازه این ماه اخر بود که متوجه شدم باید چه شکلی واسه کنکور بخونم تا موفق باشم. الان هم لازم نیست از 0 شروع کنم, خیلی مباحث رو فقط نیاز به مرور دارم تا تسلط کامل پیدا کنم و ...
همیشه دوست داشتم دانشجوی دانشگاه هنر تهران باشم, چون علاوه بر رشته ی اصلیم میتونم در کنار اون به خیلی از علایقم برسم
و خیلی دلایل دیگه که بیشترشون شخصی محسوب میشن....البته میدونم یه سال پشت کنکور موندن هم مشکلات خاص خودش رو داره, مثلا اینکه یه سال دیرتر وارد بازار کار ( اگه بازار کاری باشه
) میشیم و این یعنی حداقل 7,8 میلیون ضرر...اما خب این سنی که من هستم اقتضای اشتباه کردن هست, یه سری مسائل رو آدم تا خودش تجربه نکنه نمیفهمه, یه جمله ی کلیشه ای هست که میگه چند سال دیگه به خاطر کارهایی که انجام ندادیم خیلی خیلی بیشتر افسوس میخوریم تا اشتباهاتی که انجام دادیم...
ترجیح میدم این ریسک بزرگ رو انجام بدم تا به هدف بزرگترم برسم
و البته خیلی خیلی ممنون از توجه تون به این امر, قطعا شما تجربه ی خیلی بالاتری تو این زمینه نسبت به من دارین و راهی که هنوز من در ابتدای اون هستم واسه شما خاطرست, اما خب آدم ها خیلی با هم متفاوتن
