انتخاب متریال مناسب پیاده راه

با توجه به محلی که در اون رفت و آمد وجود داره، یعنی منظورم حجم عبور و مرور پیاده و یا حتی سواره است، درصد مقاومتی سنگ ها باید بالاتر برود، در جایی که عبور عار اهمیت دارد و هدف کاهش سرعت سواره است، بهتر است از سنگ مالون استفاده نشود(سنگ تراشیده و صیقل داده شده را مالون میگن)، بهترین سنگ ها برای پوشش کف معبر ها و پله ها و حتی دست انداز ها، گرانیت، گابرو، بازالت و ماسه سنگ ها، لابرادوریت و مرمر هستند که مقاومت زیادی در مقابل فشار و اثرات جانبی دارند که البته با توجه به اقلیم، محل و هزینه راه سازی، هر کدام از این انواع اولویت پیدا می کنند و معمولا ضخامت بالای 3 سانت را خواهند داشت

حتما باید از گرانیت با درجه سختی 8 استفاده بشه که حداکثر آمار دست و پا شکسته رو داشته باشیم؟
کلا سنگ از هر نوع به دلیل سختی به عنوان پوشش اصلی پیاده راه اشکال داره!
چون تمام سنگ های مناسب درجه سختی بالا تر از مجاز یعنی 4 رو دارن!
اما گرانیت و بازالت دیگه واقعا جالب بود!

با سپاس از توجهتون
باید عرض کنم، من با توجه به مطالبی که توی درس مصالحمون پاس کردم گفتم، اگر اشتباهه عذر خواهی میکنم، [/url][url=http://www.iranshahrsaz.com]منبع گفته هام کتاب استادم دکتر خاکسار با عنوان مصالح ساختمانی هست. دلیل انتخاب این مصالح مقاومت بالا در برابر هر نوع شرایط محیطی است. بهترین کف پوش ها آنهایی هستند که در برابر فشار و گذشت زمان، کمترین استهلاک رو داشته باشند، از آنجایی که سنگ های گرانیت و بازالت رو گفتم به همین دلیل است که در ایران زیاد استفاده نمیشن و به همون موزائیک، سفال های لعابی و بلوک های آجری بسنده میکنند دقیقا نمیدونم چرا گفتید آمار دست و پای شکسته بالا!! و اینکه چرا استفاده از اونها ایراد داره؟؟ اگر منظورتون هنگام افتادن روی زمینه، شاید، ولی خصلت سنگ سخت بودنشه مگر اینکه از پارکت های اسفنجی استفاده بشه که هیچ گونه آسیبی به افراد نرسه. یک نکته دیگه توی انتخاب کفپوش ها، هماهنگ بودن با محیط زیسته که کمترین اثرات منفی رو روی اون داشته باشه، استفاده از کفپوش هایی که موجب تجمع روان آب ها میشن نامطلوبه، نحوه کارگذاری هم باید به صورتی باشه که آب ها بتوانند از بین آنها نفوذ پیدا کنند، توی کشورهای اروپایی به دلیل شرایط آب و هوایی که دارند بیشتر به این مساله توجه میشود و اگر دقت بفرمایید اکثریت از سنگ ها در پوشش خیابان ها و مسیر های پیاده بهره میبرند. حالا با توجه به اینکه امکان نفوذ و حرکت آب باید وجود داشته باشد سنگ ها اولویت پیدا می کنند، به خصوص سنگ هایی که تخلخل کمتری در ساختارشون دارند، چون اگر غیر از این باشد به مرور دچار تخریب می گردند. اینجاست که مواردی که نام بردم مفید هستند.

بله اشتباه هست, به جای استفاده از سنگ های سخت باید از سنگ های متراکم استفاده بشه, تراکم مقاومت مصالح رو بالا میبره, چون در بسیاری موارد این سنگ ها محدود هستن و از منظر پایداری بهتر هست از کفپوش غیر سنگی با استفاده ار خاک همان محدوده استفاده بشه
خاک محدوده حاوی سنگدانه های با مقاومت مناسب در شرایط جوی محدوده است.
سختی کفئوش های این چنینی قابل کنترل است.

در مورد تخلخل درست گفتین اما گرانیت تخلخل بالایی دارد گرانیت در واقع از دو دسته کانی با تبلور نا همگون تشکیل شده که باعث تخلخل بالا است
در مورد سایر سنگ های نام برده هم مسائل مشابه وجود دارد

پس اینطور....ممنونم، فقط یک سوال فنی، چرا توی بیشتر کشورهای اروپایی از همین سنگهای با سختی بالا استفاده میشه؟ بعضا حتی مالن هم نیستند؟