فرایند ایمن سازی لرزهای بافتهای تاریخی* مطالعه موردی: روستای نایبند
مقاله 6، دوره 18، شماره3، تابستان 1393، صفحه 53-68 [XML] اصل مقاله (1450 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسندگان
1محمد مهدی هادیان؛ 2محسن سرتیپی پور
1کارشناس ارشد بازسازی پس از سانحه، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2استاد دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
چکیده
چکیده
در کشور ما علی رغم وجود تعداد زیاد بافتهای تاریخی در معرض زلزله، تحقیق جامع و روشمندی در زمینه کاهش آسیبپذیری آنها صورت نگرفته و اسناد موجود عمدتاً به توصیف تجربههای پراکنده مقاوم سازی در مقیاس تک بناها اکتفا کردهاند. نایبند در 200 کیلومتری طبس، روستایی با ارزشهای تاریخی است که در مجاورت گسل بزرگ نایبند قرار دارد. به دلیل وجود بافت منحصربهفرد کالبدی و شکلگیری روابط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و پیروی از الگوهای بومی ساخت و ساز در تعامل با آن و همچنین اجرای طرح جابهجایی ساکنین و تخلیه بافت، این روستا گزینه خوبی جهت انجام مطالعات ایمنسازی لرزهای است تا بتوان از فرایند تعریف شده برای آن به عنوان الگویی برای دیگر بافتهای تاریخی استفاده کرد. فرایند معرفی شده در این مقاله دارای دو بخش اصلی میباشد. بخش اول به شناخت آسیبپذیریهای کالبدی روستا در برابر زلزله اختصاص دارد که طی آن با مطالعه تطبیقی 19 روش تحلیل آسیب پذیری، در نهایت روش FAMIVE که در سطح جهانی از اعتبار بالایی برخوردار است، انتخاب و انواع آسیبپذیریها از طریق آن استخراج گردید. در بخش دوم، نظر به تنوع خصوصیات بناهای تاریخی و لزوم بهینه بودن سطح مداخله در آنها، سطوح هدف عملکردی به صورت روشمند پیشنهاد گردید.
کلیدواژگان
واژههای کلیدی مقاوم سازی؛ بافت تاریخی؛ ارزیابی آسیب پذیری؛ مدیریت بحران؛ سطوح هدف عملکردی
مقاله 6، دوره 18، شماره3، تابستان 1393، صفحه 53-68 [XML] اصل مقاله (1450 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسندگان
1محمد مهدی هادیان؛ 2محسن سرتیپی پور
1کارشناس ارشد بازسازی پس از سانحه، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2استاد دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
چکیده
چکیده
در کشور ما علی رغم وجود تعداد زیاد بافتهای تاریخی در معرض زلزله، تحقیق جامع و روشمندی در زمینه کاهش آسیبپذیری آنها صورت نگرفته و اسناد موجود عمدتاً به توصیف تجربههای پراکنده مقاوم سازی در مقیاس تک بناها اکتفا کردهاند. نایبند در 200 کیلومتری طبس، روستایی با ارزشهای تاریخی است که در مجاورت گسل بزرگ نایبند قرار دارد. به دلیل وجود بافت منحصربهفرد کالبدی و شکلگیری روابط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و پیروی از الگوهای بومی ساخت و ساز در تعامل با آن و همچنین اجرای طرح جابهجایی ساکنین و تخلیه بافت، این روستا گزینه خوبی جهت انجام مطالعات ایمنسازی لرزهای است تا بتوان از فرایند تعریف شده برای آن به عنوان الگویی برای دیگر بافتهای تاریخی استفاده کرد. فرایند معرفی شده در این مقاله دارای دو بخش اصلی میباشد. بخش اول به شناخت آسیبپذیریهای کالبدی روستا در برابر زلزله اختصاص دارد که طی آن با مطالعه تطبیقی 19 روش تحلیل آسیب پذیری، در نهایت روش FAMIVE که در سطح جهانی از اعتبار بالایی برخوردار است، انتخاب و انواع آسیبپذیریها از طریق آن استخراج گردید. در بخش دوم، نظر به تنوع خصوصیات بناهای تاریخی و لزوم بهینه بودن سطح مداخله در آنها، سطوح هدف عملکردی به صورت روشمند پیشنهاد گردید.
کلیدواژگان
واژههای کلیدی مقاوم سازی؛ بافت تاریخی؛ ارزیابی آسیب پذیری؛ مدیریت بحران؛ سطوح هدف عملکردی