این ساختمان توسط نیکلای مارکف در دوره پهلوی اول بنا شد. در آغاز به اختصار با معمار آن آشنا می شویم. نیکلای مارکف متولد 1882 در تفلیس . تحصیلات او در آکادمی هنر و معماری سن پترزبورگ بود و در سال 1915 به همراه نیروی قزاق وارد ایران شد. اولین کار مهم او در سن 42 سالگی در1924 و 1925 مدرسه ی البرز تهران است .

زمینه های موثر بر معماری مارکف : آرت دکو و جریان ها ی موازی در اروپا و آمریکا استفاده از نتایج پژوهش باستان شناسی ، به خصوص نتایج مربوط به دوران اسلامی وصفوی در طراحی . استفاده از فناوری محلی متاثر از کشفیات باستان شناسی زمینه های سیاسی و اجتماعی در ایران . معرفی بنا: حجم کشیده بنا از تقارن کاملی برخوردار است که در دو انتها به دو بال برگشته منتهی می گردد و ورودی در مرکز تقارن آن قرار دارد .

تکرار پنجره ها و بازشو ها در دو طرف به بالهای برگشته ختم می گردد ورودی ایوانی است به تقلید از معماری دوره ی اسلامی که با دو شبهه برج در طرفین ترکیبی متقارن دارد. شبهه برج ها تصوری از معماری باستانی ایجاد می کند ایوان اصلی راه به فضایی ستون دار و متقارن می برد که پله در محور تقارن آن قرار دارد . بالکن طبقه دوم استوار بر 4 جفت ستون ، پیرامون آن می چرخد و دو راهرو در طرفین ، عمود بر محور تقارن پله منشعب شده اند . استوار اتاق ها ی اداری و کلاس ها در یک طرف و گاه در دو طرف ، جهات دید متنوعی از راهرو ها به فضاهای بیرونی ایجاد کرده است . امتداد راهروها به دو سالن ختم می شود که ورودی های مستقلی از حیاط دارند .

تزئینات در دو ایوان انتهایی از لچکی ها و کتیبه های کاشی تا مقرنس های آجری جزئیات آشنایی معماری دوره ی اسلامی هستند که به فراوانی در نماها به کار رفته اند ترکیب و هندسه ی بنا مراجعی از سبک های تاریخی اروپا از جمله سبک کلاسیک و سبک باروک دارد . تشابه این سبک ها شیوه های معماری باستانی ایران در استفاده از تقارن ، سکو ، برج و کنگره به چشم می خورد.